[:nl]Interview Rik Vehent [:] - Juri

Enter your keyword

News

[:nl]Interview Rik Vehent [:]

[:nl]Interview Rik Vehent [:]

[:nl]

Juliaan en Rik kennen elkaar van in de wieg. De heren willen er wel eens mysterieus over doen wie van beide nu precies de oudste is, maar ze kunnen in elk geval niet ontkennen dat ze altijd als twee handen op één buik waren. Ook professioneel. Eerst bij de firma Vehent – geen familie van – en later toen Juliaan op eigen benen ging staan. Het duurde niet lang voor Rik als ingenieur bij Juri aan de slag ging.

Misschien is het zelfs door Rik dat Juri zo groot werd? ‘Onee! Als ik een paar steentjes kon verleggen in de stroom die Juri geworden is, ben ik al fier. Het is Juliaan die zijn droom kon omtoveren tot de veilige burcht die het bedrijf vandaag is.’ Rik bouwde intussen met Ralco aan een eigen droom. ‘Maar ik ben tegelijk gebleven bij Juri en onze bedrijven werden zelfs buren.’ De twee hebben elkaar nooit lang moeten missen.

 ‘Vertrouwen schenken is Juliaans grootste talent’, vindt Rik. ‘Hij doorgrondde medewerkers tijdens een eerste gesprek. Hij wikte en woog en wist iedereen bijzonder goed in te schatten. Juliaan kende zijn ploegen, praatte met iedereen en vroeg hoe het met hen ging. Zoiets kost niets en levert enorm veel op.’

Juliaan heeft volgens Rik nog een gave: luisteren. ‘Hij maakte het altijd duidelijk dat hij niets alleen deed. Hij liet ideeën samenkomen, voerde die samen uit en wou ook samen genieten van de resultaten. De pluimen kwamen op de hoed van wie ze verdiende.’

 Ik vis naar de kleine kantjes. Waar had hij een hekel aan bij Juri? Ging hij nooit tegen zijn zin werken? Maar de twee blijken zelfs nooit woorden te hebben gehad. ‘Ik was wel eens hard voor Juliaan, maar ruzie kregen we nooit.’ Mooi, toch? Juliaan moet een brave baas geweest zijn. Al hoor ik hier en daar ook dat zijn geduld niet eindeloos was. Genoeg was genoeg. Definitief. Geen weg terug. En was Rik net zo braaf? Slinks vraag ik hem of hij nooit tegen Juliaan gelogen heeft. Een kordate ‘neen’ en een kruisloos voorhoofd vind ik geloofwaardig genoeg.

Het moment lijkt me rijp voor een sportieve zijsprong. Hoe zat dat met die topvoetballer en stertennisser in Juliaan? ‘Ik geloof nooit dat Juliaan zoiets zou beweren!’, krijg ik weerwerk. Hij was goed, maar ook weer niet zo goed en opscheppen is niets voor hem. Ik zal het wel verkeerd onthouden hebben. De nederigheid – of het gezonde boerenverstand – lijkt als een rode draad door dit bedrijf te lopen. Ik merkte het bij elk gesprek dat ik hier mocht hebben.

Rik kent de kinderen van Juliaan en Rita natuurlijk ook goed, maar hij kan ze onmogelijk met elkaar vergelijken. Of hij wil dat niet doen? Diplomatisch antwoordt hij: ‘Ze vullen elkaar perfect aan’. Hij herkent in alle drie de betrokkenheid en wilskracht van hun vader. ‘Joachim en Sam hebben eenzelfde achtergrond en dat zorgt voor een gezonde portie concurrentie. Een meerwaarde voor het bedrijf! Eva is een grote steun. De bouwwereld is een kluwen van geven en nemen vandaag, vaak zonder zich ook maar iets aan te trekken van ethiek of juridische gevolgen. Niet zo bij Juri. Hier wordt over elke stap en elk gevolg nagedacht.
Eén anekdote vat het voor Rik allemaal samen: ‘Juliaan schreef een ingenieursvacature uit en kreeg Marc De Schaepmeester over de vloer. Die stond na een half uur al terug aan de auto. Veel te vlug, dacht zijn echtgenote. Dat was zeker niets? Maar Marc had de job! Dat kon hij haar daar op dat moment al vertellen. Voilà. Juliaan ten voeten uit. Eens hij voelde dat je op hetzelfde spoor zat, kreeg je de volle verantwoordelijkheid om er iets van te maken.’

[:]